کد مطلب:102402 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:374

«اما بعد، فان الله- سبحانه و تعالی- خلق الخلق حین خلقهم، غنیا عن طاعتهم، آمنا من معصیتهم، لانه لا تضره معصیه من عصاه و لا تنفعه طاعه من اطاعه، فقسم بینهم معایشهم و وضعهم من الدنیا مواضعهم، فالمتقون فیها هم اهل الفضائل: منطقهم الصواب و ملبسهم الاقتصاد و مشیهم التواضع!»

[صفحه 88]

پس از سپاس و ستایش، بیگمان خدای منزه از هر كاستی و والا جایگاه، به هنگام آفرینش مردمان، آنان را در حالی آفرید كه از فرمانبرداریشان بی نیاز و از نافرمانیشان در امان بود، زیرا نه سرپیچی نافرمانان زیانی بر او زند و نه فرمانبرداری كسانی كه فرمان او برند سودی بدو رساند، پس ابزار و وسائل زیستشان را در میان آنان قسمت كرد و هر یك را در جایگاه درست خود از این جهان جای داد، سرانجام پرواپیشگان كسانی گردیدند كه در این جهان برتریها را شایان خود ساختند: سخن گفتنشان معیار درستی و پوشش و وضع ظاهرشان سنجش میانه روی و شیوه ی رفتارشان نشان فروتنی است.

صفحه 88.